Ludzie najbardziej pragną tego, czego nie mogą mieć
To miało być niezwykłe w swojej zwyczajności popołudnie

majowe

Pewnie tuż przed wschodem słońca
Albo po zachodzie, różnica to żadna
Droga mleczna, która nigdy nie powstała
i ciężar nie do uniesienia bo lżejszy od

powietrza

Pierwsze uniesienia chwil i ten zapach
Albo może

morze łez, ocean spokoju

nie wiem.

*cały czas czuje ten metaliczny zapach, osadza się na zębach*

za tym, czego nie mam, a mogłam, choć myślałam, że to,
nie
możliwe

tęsknie.